Sinds wanneer gebruiken we NFL, kinderen en slijm in dezelfde zin? Toen, op10 januari 2021, de NFL een team vormde met CBS en Nickelodeon om een voetbalwedstrijd uit te zenden en daarmee een stukje geschiedenis werd geschreven.
Voorafgaand aan het evenement vatte CBS sportaankondiger Noah Eagle de uitzending als volgt samen: "Dit is een perfecte kans om een nieuw publiek van sport- en voetbalfans te boeien en tegelijkertijd een gezinsvriendelijke uitzending te zijn, zodat het gezin alles als één geheel kan bekijken en plezier kan hebben. Het wordt een mix van sport, entertainment, lachen, plezier, al het bovenstaande, en we verwachten ook een goede wedstrijd, wat geen kwaad kan." Het blijkt dat hij het misschien niet mis had.
Hij voegde eraan toe dat ze van plan waren zich minder te richten op feiten zoals transacties of waar spelers werden opgesteld, en meer op leuke feiten zoals spelers, favoriete Nick-personages of ijssmaken. Eagle zei dat ze hoopten jongere kijkers aan zich te binden door spelers te vermenselijken en ze relateerbaar te maken voor de volgende generatie sportfans.
Jeetje, je eigen markt laten groeien lijkt me een goed idee, toch? Afgezien van de lol en het slijm, is een voetbalwedstrijd nog steeds een voetbalwedstrijd en er werd gespeeld zoals het gebeurde.
Er is een prachtige recensie van dit spel door Conor Orr voor de SI van januari. Hij begint met:
"Ik keek naar de uitzending van Nickelodeon in dezelfde geest als waarin veel mensen drinken voor een bruiloft of zakken zwammen slikken voor een saai zomerconcert". Hij beschrijft verder dat de kijkervaring niet alleen kindvriendelijk is, maar ook volwassen, door het spel te ontdoen van zijn eigen belang en te waarderen hoe de spelregels kunnen worden vereenvoudigd. Hij sprak over het gezonde gebrek aan "geen politiek tenzij het mijn politiek is" dat normaal gesproken een pre-game show domineert, samen met het hooghartige geklets van de spelaankondigers.
"De waarheid is dat voetbal een spel is: een domme oorlogssimulatie voor kinderen, uitgevonden voor tijden van vrede aan het eind van de 19e eeuw. Mensen nemen het tegen elkaar op en raken elkaar soms in het kruis met foutieve passes. Was het ooit de bedoeling dat het zou worden wat het is geworden, en is het misschien waardevol om af en toe een stapje terug te doen en het te bekijken vanuit de ogen van een kind?"
Connor concludeert dat als we de gekheid van het voetbal omarmen, we er misschien wel plezier aan beleven.
Lees het hele artikel hier.
